Het geboorteverhaal van Lonne | 3 mei 2023
Het is 8 september 2022 wanneer ik weer een berichtje van Mette krijg. Al 2x eerder had ze mij in 2021 gecontacteerd na een positieve test mbt een geboortereportage maar helaas gingen deze zwangerschappen niet goed en waren het beide lege vruchtzakjes blijkend op de eerste echo. Ze is nu opnieuw zwanger na hun ICSI traject, mét kloppend hartje en wel, en hoopt dat ze alvast een plekje mag reserveren rondom haar uitgerekende datum. Op het moment dat ze mij bericht is ze 7 weken in verwachting. Voor de zekerheid wachten we nog even af tot de volgende echo en plannen na goed nieuws snel een kennismakingsgesprek in. Op de echo die even later gemaakt wordt lijk ik een meisje te zien, dat zou wel superleuk zijn na een jongen. Het blijkt ook echt een meisje te zijn, blijkt enige tijd later, ik vind het superleuk voor ze!
Op 29 oktober kom ik langs voor het gesprek wat erg prettig was. Ze zijn dan ook overtuigd dat ik bij de bevalling aanwezig mag zijn en ik leg dit met veel liefde voor je vast. Mette laat weten dat ze ook graag foto's wil maken tijdens de zwangerschap en ook dit mag ik voor haar vast gaan leggen, superleuk! In de periode na het gesprek en de shoot in hebben we regelmatig even contact en stuurt Mette mij haar geboorteplan. Dat is altijd fijn om even in te kunnen zien zodat ik (nogmaals) weet wat voor hen belangrijke onderdelen zijn rondom het baringsproces.
Op Valentijnsdag krijg ik een berichtje van Mette, ze wil graag de zwangerschapsreportage in gaan plannen. Deze plannen we na overleg in op 4 maart. Het is dan ook 4 maart wanneer ik weer een appje krijg. Of ik nog aan het voeden ben, of dat ik van de radar ben geraakt. Dan dringt het tot me door dat ik eigenlijk al bij hen had moeten zijn. Het gebeurd me niet vaak maar ik was het gewoon vergeten! Gelukkig wonen ze vlakbij dus ik pak wat jurken en de mooie kimono en haast me naar Mette. Oeps! We maken de meest prachtige beelden en hebben het nog over mijn placenta waarvan ik afdrukken heb gemaakt. Ik zou dit ook wel eens willen maken van de placenta van één van mijn klanten en Mette geeft gelijk aan dat ik die van haar gerust mee mag nemen. We nemen afscheid en daarna zal de eerstvolgende keer dat ik ze zie waarschijnlijk zijn wanneer de bevalling begonnen is. Spannend!
Op 27 april aan het begin van de avond appt ze me dat ze nu wel écht hevige menstruatiekrampen begint te krijgen. Echt weeën kan ze het nog niet noemen, maar het zou natuurlijk zomaar het begin van de bevalling kunnen zijn. Ze heeft zelf ook het gevoel dat het niet meer heel erg lang zal gaan duren. Ze gaat me op de hoogte houden, ik ben benieuwd! Zelf doe ik ook wel eens een voorspelling wanneer het kindje geboren wordt en bij haar had ik de 28e gezegd, zou het weer eens een keertje kloppen? De nacht gaat rustig voorbij maar in de ochtend krijg ik wel een berichtje dat de krampen er nog waren maar ze weg waren zodra ze op stond. Op de controle bij de vk bleek ze ook nog steeds op 1 cm ontsluiting te zitten, er zat dus nog niet echt verandering in. Ze heeft ook niet echt kunnen strippen maar het wel een beetje geprobeerd los te krijgen. Ze moet 4 dagen later weet terug voor de volgende controle en heeft ook als back-up plan een inleiding gepland, op zaterdag 6 mei.
De echt volgende update ontvang ik in het begin van de midadg op 3 mei. Ze stuurt me een screenshot van een weeëntimer. Ze heeft nu toch echt wel een goede wee om de 5 minuten en hiermee lijkt er wat begonnen te zijn! De vk is op de hoogte en zal er zo bijna zijn, ook Arnold is onderweg naar huis. Voor de zekerheid! Een klein half uur later krijg ik weer een berichtje, ze heeft 4 cm ontsluiting en ze gaan zo naar het ziekenhuis om daar door te gaan pakken. De ontmoeting met hun kindje zal vandaag zijn! Ik pak mijn spullen en wil eigenlijk net vertrekken naar het MST maar dan laat Mette me weten dat het MST vol zit. Ze zullen naar het ZGT gaan en niet veel later ook het telefoontje dat ik die kant ook op mag gaan. Deze keer win ik en ben ik net iets eerder op de parkeerplaats, zij parkeren bij de spoedpost. Ik loop vast naar binnen om vast richting de verloskamers te gaan. Ondertussen appt Mette dat ze de kamer met het bevalbad hebben, iets wat ze graag wilde. Wat een geluk! In het ZGT hebben ze sinds dit jaar een nieuw, vast, bevalbad. Vol met gekleurde lichtjes, ik ben benieuwd hoe dat eruit zal zien.
Ik wacht even bij de ingang van de verloskamers en al snel zie ik ze het hoekje om lopen. Ik sluit me bij hen en verloskundige Sophie aan en loop mee naar de verloskamer. Het is wat schemerig in de kamer die mooi ruim is. Het bad staat op het eind van de ruimte met mooie ramen er omheen. Mette vangt weeën op aan de rand van het bed terwijl Arnold de spullen neer zet. Er bleken tassen te missen met daarin eigenlijk de belangrijkste spullen, waarop Mettes beste vriendin werd ingeseind die toevallig in de wijk bij ZGT woont en wel heen en weer wilde rijden naar Enschede om ze te halen. Ze reageerde erg enthousiast op het feit dat er ook een geboortefotograaf aanwezig was. Dat is voor mij ook altijd leuk, zo'n reactie. Mette vangt nog steeds kalm en gefocust de weeën op en Arnold steunt haar daarin door zo nu en dan een hand op haar rug te leggen. De verloskundige luisterde nog even naar het hartje, alles was goed. Het bad liet ze vol lopen en ook de kraamverzorgster was onderweg.
Zodra en bad vol genoeg is laat Mette zich erin zakken, het water lijkt rustgevend te werken. Ze blijft gefocust en vangt de weeën die blijven komen heel erg goed op! Telkens weer heb ik zoveel bewondering voor het vrouwelijke lichaam. Op de achtergrond klinkt ontspannende muziek wat erg kan helpen om goed in je bubbel terecht te komen. Het licht in het bad kan je op een bepaalde kleur zetten, of laten circuleren, gekscherend noem ik dit de 'discostand'. De kleuren werken fijn voor Mette, al is het fototechnisch niet altijd even handig. Maar het ziet er hoe dan ook gezellig uit, de kleine kan zo de weg naar buiten wel vinden 😉 Mette wisselt af en toe van houding, het bad geeft niks mee dus een hele fijne houding vinden is soms wat uitdagend. Het zitten op de knieën is vaak fijn, maar blijkt in dit vaste bad door de vaste vorm waarin ze uitgaan van een rugligging een vervelende stand voor de voeten (waarbij bovendien het waterpeil te laag blijft voor de buik), maar het is heerlijk om dit soms af te wisselen en even op je rug te liggen. Iets wat Mette ook doet, goed op adem komen tussendoor. De handen op haar buik. De kraamverzorgster is er ondertussen ook, het is Yvonne. zij was ook bij mijn eigen bevalling aanwezig, of nouja, Avan was toen al geboren. En ik heb haar later meerdere keren terug gezien bij andere bevallingen, altijd leuk om haar weer tegen te komen!
Yvonne en Sophie hebben Mette en Arnold eventjes een tijdje alleen gelaten maar komen nu weer terug op de kamer. Misschien wel net op het goede moment want de weeën lijkt wel steeds krachtiger te worden. Er wordt gekeken naar de ontsluiting die ondanks de toenemende kracht in de weeën nog niet verder gevorderd is. Vooraf is al even overlegd dat het in dit geval misschien beter was om da de vliezen te breken, en Mette staat hier nog steeds achter. Dan gaat er in ieder geval wat gebeuren, anders zou het misschien nog wel heel erg lang gaan duren. Iets dat Mette erg eng vindt want ze is bang te moe te worden en de nacht in de moeten, of dat de baby te moe wordt en er complicaties ontstaan. Zo gezegd zo gedaan, en op het moment dat de vliezen gebroken worden verkrampt haar gezicht en beginnen de weeën gelijk intenser te worden. Mette zag het nu niet direct zitten om weer terug het bad in te gaan maar wilde graag op de bal de weeën opvangen onder de warme douche. Arnold moest natuurlijk mee voor de ondersteuning en had zijn zwembroek mee zodat hij dicht bij Mette kon blijven om ondersteuning te bieden onder de douche. Een supermooi en tegelijkertijd intens moment waar ik prachtige beelden van weet te maken. Na enige tijd in verschillende houdingen onder het warme stromende water te hebben gezeten horen we Mette ineens roepen. "Volgens mij moet ik poepen". Als dit gevoel er is betekent dat meestal maar 1 ding, de baby is onderweg. De druk wordt veroorzaakt doordat het kindje lager en lager in het geboortekanaal zakt. Dus het was belangrijk dat ze nu zo snel mogelijk richting het bad zou komen om de gewenste badbevalling te realiseren. Op dat moment worden de missende tassen gebracht en Mettes vriendin hoort enkel een "dat kan ik niet!" en maakt zich weer schaars. Er wordt gezegd "jawel, we gaan je helpen". Met wat moeite komt Mette met de hulp van Arnold, Sophie en Yvonne aan bij het bad.
Het lukt Mette om hier weer in te stappen en ze laat zich zakken. Het is opnieuw moeilijk om goede houdingen te vinden omdat het bad niks meegeeft. Uiteindelijk ligt ze op haar zij met haar gezicht richting Arnold. Ze heeft het zwaar en er wordt geopperd of ze geen zin heeft in een Dextro. Deze heb ik zelf ook standaard in de tas zitten maar ze hebben ze zelf ook bij dus Arnold gaat er 1 pakken. Daarna loop ik even heen en weer in de ruimte en zie ineens al mijn cameraspullen verspreid op tafel liggen. Mijn tas staat open, in de haast heeft Arnold de verkeerde tas uitgepakt maar wel mijn Dextro gevonden haha. Geen probleem en kan gebeuren, ik vond het wel grappig. Snel even ingepakt en terug richting het bad. De weeën worden echter al snel enrom intens, af en toe schreeuwt Mette het uit. Soms schamen vrouwen zich daarvoor maar het is puur een oergevoel, en soms is het ook gewoon wel fijn om daar aan toe te geven. Sophie ziet wel liever dat ze haar krachten spaart en ook Yvonne zegt dat ze beter rustig kan blijven en blijven letten op haar ademhaling om haar krachten te sparen voor de uitdrijving. Tussendoor wordt het hartje nog een keer gecheckt en alles gaat nog goed! Ze komt nu redelijk snel op het punt aan dat ze van Sophie wel wat mee mag beginnen te drukken. Terwijl Sophie en Yvonne blijven herhalen dat ze rustig moet blijven. Mette luistert en zegt dat heel rustig tussendoor: "Ik hoor wat jullie allemaal tegen me zeggen en als ik het wil dan doe ik het. En anders niet." Heerlijk! Af en toe moeten we ook wel om haar lachen, maar ze doet het echt geweldig!
Sophie wil eigenlijk graag een keertje meevoelen om te kijken hoe de stand van zaken is. Mette vindt 't prima. Het hoofdje staat al heel laag, eigenlijk zit er zoals je wel vaker ziet nog net één laatste randje voor. Door met de vingers het hoofdje wat mee te begeleiden tijdens het persen kan net die laatste stukje soms weg worden geduwd. Het eind is in zicht, en dat is maar goed ook want Mette is er wel klaar mee. Wanneer het hoofdje steeds meer en meer verschijnt voelt Mette een keer mee. Ja, ze is er nu écht bijna! Arnold zit achter haar en houdt Mette goed vast, tussendoor kijkt hij mee en ziet ook hij steeds meer van het koppie van hun dochter tevoorschijn komen. Vlak nadat het hoofdje dan echt geboren wordt volgt er nog een golf vruchtwater met bloed waardoor het water compleet troebel wordt. Iets waar ik natuurlijk geen invloed op heb, maar het is wel balen wanneer je verder zulk mooi licht hebt! Dan gaat het snel. Om 17:20 wordt Lonne geboren. Sophie pakt haar aan en tilt haar uit het water omhoog, gelijk bij Mette op de borst. Een prachtig kindje dat nog een klein beetje blauw oogt na het laatste heftige stukje. Ze is rustig bij Mette en we wachten allemaal op het eerste huiltje. Dit wordt eventjes gestimuleerd maar al gauw laat Lonne van zich horen! Daarna is ze weer heel rustig en ligt ze veilig bij Mette op de borst. Arnold en Mette omhelzen en kussen elkaar, wat hebben ze dit samen fantastisch gedaan! Ik maak de meest mooie beelden, van hun samen, maar ook mooie detailshots van hun mooie meisje. Mette wil borstvoeding geven en Yvonne probeert haar al even aan te leggen maar ze hapt nog niet gelijk aan, geen haast. Het water kleurt wel wat roder en ondanks dat het misschien niet direct noodzakelijk zou zijn vindt Sophie het toch wel fijn als de placenta al gauw geboren zal worden. Ze helpt hierbij daarom toch even mee en nog geen 10 minuten nadat Lonne geboren wordt is daar ook al de placenta. Ze kijkt hem direct even na en alles ziet er goed uit.
Omdat het water vrij rood is en Mette zelf ook eigenlijk wel graag uit bad wil stapt ze er daarna ook gelijk uit. Met de hulp van Yvonne en Sophie, Lonne ligt ondertussen al lekker bij papa die alvast naast het bed is gaan zitten. Zodra Mette uit het bad opstaat begint ze heel erg te trillen. Ze geeft ook aan dat ze het heel koud heeft. Ook zonder de kou zie je vaak wel dat vrouwen in de laatste fase van en net na de bevalling erg gaan trillen, door alle inspanningen waar het lichaam doorheen moet of is gegaan. Een deken wordt over haar heen gelegd in bed en Yvonne trekt lekkere warme sokken bij haar aan. Sophie checkt de schade bij Mette maar dit blijkt nihil te zijn. Hechtingen zijn niet nodig, nou dat is natuurlijk geweldig nieuws!
Omdat ze ook nog graag een foto wilden van de placenta nog verbonden aan Lonne wordt besloten dit nu eerst te doen zodat daarna de navelstreng ook doorgeknipt kan worden en ze heerlijk bij Mette kan liggen om samen bij te komen. Nadat de gewenste foto gemaakt is wordt Lonne bij Mette neergelegd en knipt zij zelf de navelstreng door. Sophie laat hen nog even zien hoe de placenta er als huisje van Lonne uitzag en daarna gaat deze in een zak zodat ik hem mee kan nemen om afdrukken van te maken. Lonne lijkt wat te zoeken en Yvonne helpt bij het aanleggen. Het gaat niet gelijk goed en Mette wil het zelf graag in alle rust doen. Nu pakt ze de borst wel gelijk goed, geweldig! Ondertussen worden er beschuiten met roze muisjes gebracht, iets waar ik ook wel trek in heb! Ik eet deze rustig op en laat Mette en Arnold op een iets groter afstandje even lekker genieten.
Daarna is het tijd voor de controles. Lonne weegt 4020 gram en is 52 cm lang. Alle reflexen doen het, ze wil zelfs al een eerste pasje zetten tijdens het testen van de loopreflex. Sophie houdt haar ook nog eventjes in de foetushouding en wanneer ze glansrijk geslaagd is voor alle controles mag ze worden aangekleed. Arnold houdt zich wat afzijdig en Yvonne neemt deze taak met liefde aan. Het mooie eerste pakje wordt aangegeven en het mutsje met de naam erop wordt eventjes opgezet. Enkel voor een foto. Arnold maakt ook foto's van haar en staat glunderend te kijken naar dat kleine bundeltje geluk. Lonne kijkt me soms recht aan en trekt de meest grappige gezichtjes. Af en toe steekt ze de tong even uit. Het blijft toch altijd mooi om te zien hoe alles zomaar helemaal op en top werkt! Ze hebben ook een leuk houten plankje met daarop de naam laten maken en deze leggen we er nog eventjes bij, dat wilden ze graag. Deze foto's zijn voor mij de laatste die ik maak. Mijn taak zit er weer op en met veel liefde heb ik deze mooie geboorte vastgelegd.
Ik pak mijn spullen in en denk gelukkig aan de placenta die met mij mee zal gaan. We nemen afscheid van elkaar en dan loop ik rustig naar mijn auto toe. Stiekem grinnikend over het feit dat ik hier langs al deze mensen loop met een placenta in mijn tas.
Lieve Mette en Arnold, ontzettend bedankt voor jullie vertrouwens in mij. Ik wens jullie alle liefde, geluk en gezondheid toe, samen met Lonne en grote broer Charlie. Tot snel!
Liefs Jaleesa
Het bericht Geboorteverhaal Lonne - Een prachtige badbevalling in het ZGT in Almelo verscheen eerst op Jaleesa Koelen.